NAGRADE 8. MISTER VORKY FESTIVALA 2021

ŽIRI PUBLIKE ZA NAJBOLJI JEDNOMINUTNI FILM PROGLASIO JE FILM:

„LEO“, Iran

Reditelj: Moein Rooholamini

OFICIJELNE NAGRADE ŽIRIJA JEDNOMINUTNOG FILMA:

Specijalna nagrada

 

„US, HERE“, Španija

Režija: Bego Vicario & Mayi Martiarena

Animirani film „Mi, ovde“, reditelja Bego Vicario i Mayi Martiarena, neverovatno uspešno preispituju metafizička pitanja, bez ikakve pretencioznosti, služeći se potpunom redukcijom korišćenih elemenata. U okviru samo jednog minuta, autori nas suočavaju sa sopstvenim postojanjem i životnom borbom, koristeći samo jednu uzdrhtalu liniju nacrtanu grafitnom olovkom, koja pokušava da se pomeri, proširi, na koju očigledno utiču i spoljašnje i unutrašnje sile. Liniju koja pokušava. Ovo u isto vreme stvara i nelagodu i autoironiju, pa čak i osećaj oslobođenosti.

Specijalna nagrada

 

„Head Over Heels“, Ruska Federacija

Režija: Leonid Grigurko

Ovaj naučno-komično-svemirski igrani film pokušava da odgovori na večno pitanje koje muči svakog ambicioznog tinejdžera-budućeg kosmonauta: da li će u bestežinskom stanju majonez iz kesice završiti na parčetu hleba ili se rasprsnuti u kapi i napraviti trista problema na Međunarodnoj Svemirskoj Stanici?

Specijalna nagrada

 

„Haiku“ Portugal

Režija: Telmo Ribeiro

Film Haiku, Telma Ribeira zadržava vrijeme koje se dijeli na tri fragmenta jedne fotografije. Baš kao i u strukturi haiku pjesme sastavljene u tri stiha, tri stranca se pokreću u svojim nesigurnim lutalačkim smjerovima postajući statična slika filmskog vremena. Bude se sugestije, konfabulacije – možda su migranti, možda lutalice, možda starci koji žive u šumi. Vrijeme filma od minute povezuje ih u konačni pejzaž jedne dovršene ali zauvijek otvorene filmske pjesme.

Nagrada za najbolji srpski jednominutni film

 

„Little Man“ (intro)

Režija: Stevo Marović i Nikola Đelošević

Stevo Marović i Nikola Đelošević

Animirani film „Mali čovek“, reditelja Steva Marovića i  Nikole Đeloševića, naizgled jednostavnim tehnikama, bez korišćenja boje, pojednostavljenjem oblika, ali nezaustavljivom maštom autora, izvrsnim osećajem za ritam, kao i sjajnom muzičko – zvučnom podlogom, gradi misteriozno uzbudljivu najavu za animiranu seriju. Izuzetno ekonomično, ova dva autora, uspela su da nas zabrinu za sudbinu „malog čoveka“, tj. sudbine svih nas.

Nagrada za najbolji strani jednominutni film

 

„Black Snot & Golden Squares“, Nemačka

Režija: Irina Rubina

Irina Rubina

Animirani film “Crna slina i zlatni kvadrati”, rediteljke Irine Rubine, veselo se poigrava geometrijskim formama i redukovanom paletom boja, da bi jednu inicijalno depresivnu situaciju, posredstvom međuljudskih odnosa, pretvorila u razigranu vrtešku ljubavi i optimizma. Ovaj film takođe ima snažan vizuelni koncept, praćen muzičkim i zvučnim efektima koji u kontapunktu sa slikom, grade jednominutnu odu prijateljstvu.

Gran Pri za najbolji jednominutni film

 

„Fishies“ Sjedinjene Američke države

Režija: Paris Parks

Animirani film “Ribe”, reditelja Parisa Parksa, vodi nas u svet u kome su stvari koje znamo, oslobođene maštom autora, izvrnute i redefinisane tako da grade svet koji ima sopstvene zakonitosti – zakonitosti slobodnih asocijacija autora. Svojim preciznim vizuelnim konceptom i scenarističkom slobodom, Parks nas upoznaje sa svojim specifičnim pogledom, što ovaj film definitivno čini najsnažnijim delom ovog izdanja festivala.

OFICIJELNE NAGRADE ŽIRIJA KRATKOG FILMA „9413“

Specijalna nagrada

 

„edge of doom“, Kanada/ Austrija
Režija: Michaela Grill

Efektna montažna analiza pokazuje lica žena iz nemog filma – i kad je drama, žene preteruju kao da je kraj sveta. Pored uvida u načine glume nemog filma i fascinaciju ljudskim licem, gledaoci se ipak moraju zapitati: zašto su filmadžije ženama govorili da preteruju u dramatičnim scenama kao da je kraj sveta? Feminizam u trominutnom faund-futidž filmu dolazi kad mu se najmanje nadate.

Nagrada za najbolji kratki film
 

„Ja sam broj/I am number“, Srbija
Režija: Zoran Tairović
Osvojio je film JA SAM BROJ, takođe poznat po nazivu … I NIŠTA, u režiji Zorana Tairovića.

Vizuelno rafiniran, fragmentaran, emotivno intenzivan i politički angažovan dokumentarac Ja sam broj Zorana Tairovića govori o romskoj porodici Đurđević, ali zapravo govori o siromaštvu i proizvodnji siromaštva kao najgorem nasilju. Tairović aktere u filmu tretira kao subjekte i ravnopravne kreatore filma, daje im glas, daje im moć da podignu glas, da pokažu svoje stanje ali i da pevaju, da se bore i da dobiju jedino što od filma mogu – dostojanstvo. Katica-Ruža svojim jednostavnim monolozima uzdiže se do biblijske figure i u njenom liku nalazi se snaga Tairovićevog filma.